ZAWSZE W KSIĄŻKACH

Książka, którą widzicie na zdjęciu to nowe wydanie bestsellerowej serii Grzegorza Kasdepke. Bohaterami są przedszkolaki, które w towarzystwie pani Miłki rozmawiają o emocjach towarzyszących różnym sytuacjom. Tęsknota, wstyd, zazdrość, gniew, wstręt, nuda, poczucie krzywdy i radość. Tym tematom poświęcone są opowiadania, które w bardzo przystępny sposób wyjaśniają dzieciom, skąd biorą się emocje, które na co dzień odczuwamy, jaka jest ich przyczyna i konsekwencje. Ale ta książka to również zbiór praktycznych porad i wskazówek dla dorosłych, które znajdują się na końcu każdego opowiadania. Dzieci są różne, więc w różny sposób reagują na daną sytuację. Jedne są odważne, inne nieśmiałe. W każdej grupie znajdzie się łobuziak, który tylko szuka pretekstu, by coś zmajstrować albo ktoś, za kim trudno nadążyć, bo ma sto pomysłów na minutę. Skorych do rozdawania całusów też nie brakuje, tylko że nie każdy ma ochotę na buziaki. Na nudzących się i przy okazji ziewających też jest sposób. Summa

Witaminki, witaminki. Dla chłopczyka i dziewczynki. Wszyscy mamy dziarskie minki, bo zjadamy witaminki! Wiśnie i śliwki, ruda marchewka, gruszka, pietruszka i kalarepka. Kwaśne porzeczki, słodkie maliny, to wszystko właśnie są witaminy! Kto chce być silny i zdrowy jak ryba, musi owoce jeść i warzywa! Fragment piosenki "Witaminki dla chłopczyka i dziewczynki" zespołu Fasolki. Znacie tę piosenkę? Kiedyś nuciły ją wszystkie dzieci. Wciąż pamiętam tekst i melodię. To nadal bardzo aktualny utwór, którego potwierdzeniem jest chociażby książka Agnieszki Sowińskiej, "Przekroje: owoce i warzywa". O tym, jak ważne w diecie człowieka są owoce i warzywa dorosłych nie trzeba przekonywać. Często słyszymy, że coś jest zdrowe albo szkodliwe dla naszego organizmu. Tylko, co to znaczy? Jak wytłumaczyć dziecku, że codzienna porcja warzyw na talerzu jest niezbędna, że organizmowi należy dostarczać witaminy i minerały, by cieszyć się zdrowiem?  Odpowiedź znajdziecie na

Wszystko zaczęło się od bardzo długiego zdania, które pewnego dnia wypowiedziała mama Petrzika i Petruszki, a mianowicie: "Nie gniewaj się, tato, ale ja też chodzę do pracy, a oprócz tego piorę, prasuję, szyję, gotuję, zmywam naczynia, ścieram kurze, odkurzam dywany, odprowadzam Petrzika do przedszkola, robię zakupy i chodzę na wywiadówki, smaruję sobie maszynę do szycia, czyszczę buty, noszę płaszcze do pralni i odbieram je stamtąd, i nie mam nawet czasu pójść do fryzjera, żeby ci się podobać, i tak sobie myślę, że mógłbyś przejąć ode mnie chociaż opowiadanie bajek na dobranoc, co ty na to?" Jak myślicie, co zrobił tata dzieci? Przeraził się nie na żarty, bo był święcie przekonany, że przeczyta książkę i sprawa zostanie załatwiona, a Petrzik i Petruszka klasną w dłonie z zachwytu i z uśmiechem na ustach udadzą się do krainy snów. Ale czytanie bajek to nie to samo, co ich opowiadanie. Mama jest mistrzynią w snuciu ciekawych opowieści, dlatego przed tatą nie lada wyzwanie.