Czytajcie Iwaszkiewicza! Znakomita antologia "Droga. Proza i wiersze"

Rozpocznę nietypowo, bo od zachwytu nad okładką. To czarno-biało zdjęcie w zimowej scenerii, ukazujące Jarosława Iwaszkiewicza na drodze z dwoma psami, jest absolutnie genialne. Bardzo trafny jest również tytuł, który można uznać za drogę rozwoju pisarza i wędrówkę przez gatunki. Poza tym zamieszczone w książce opowiadania, eseje i wiersze to również bardzo spójna opowieść Jarosława Iwaszkiewicza o sobie samym, wszak autor nie stronił od wplatania do swojej twórczości wątków biograficznych. Jarosław Iwaszkiewicz należy do grona moich ulubionych pisarzy. Uwielbiam jego prozę, zwłaszcza opowiadania, które uważam za wybitne i godne wszelkich literackich nagród. Bardzo żałuję, że nie uhonorowano Iwaszkiewicza tą najważniejszą, czyli Nagrodą Nobla w dziedzinie literatury.

Jeżeli nie znacie twórczości Jarosława Iwaszkiewicza albo kojarzycie ją tylko ze względu na opowiadania i szerokim łukiem omijacie, bo nie preferujecie krótkiej formy wypowiedzi literackiej, to może warto przekonać się o ich wyjątkowości. Nie będzie grama przesady w stwierdzeniu, że to właśnie opowiadania są znakiem rozpoznawczym autora, do czego przyczyniły się również znakomite ekranizacje tej prozy. Poza tym nie zawsze hasło krótka forma jest adekwatne do opowiadań Iwaszkiewicza, przykładem może być chociażby "Matka Joanna od Aniołów". To fenomenalny tekst, dość obszerny, oparty na autentycznych wydarzeniach dotyczących opętanych zakonnic. Czytałam to opowiadanie kilka razy i zawsze odkrywałam w nim coś nowego. Lekturę tego tomu również rozpoczęłam od "Matki Joanny od Aniołów", by po raz kolejny przekonać się o jego wyjątkowości. Ale nie tylko tematy poruszane przez pisarza są ciekawe, bo na szczególną uwagę zasługuje również język, piękna polszczyzna, którą posługuje się autor. Czytanie jest zatem czystą przyjemnością, a niektóre fragmenty utworów bardzo zapadają w pamięć. Doskonałym tego przykładem jest początek opowiadania "Tatarak":  "Tatarskie ziele ma dwa zapachy. Jeżeli się potrze w palcach zieloną jego wstążkę, miejscami przymarszczoną, poczuje się zapach, łagodną woń "wierzbami ocienionej wody", jak mówi Słowacki, trochę tylko zatrącającą wschodnim nardem. Ale kiedy się takie pasmo tataraku rozetrze, kiedy się włoży nos w bruzdę, wyłożoną jak gdyby watą, czuje się obok kadzidlanej woni zapach błotnistego iłu, gnijących rybich łusek, po prostu błota. Zapach ten na początku mojego życia skojarzył się z obrazem gwałtownej śmierci".

"Droga. Proza i wiersze" to znakomita antologia twórczości Jarosława Iwaszkiewicza, w której zebrano najważniejsze w dorobku literackim utwory tego pisarza. Nie pomińcie wstępu Radosława Romaniuka, który zawiera szereg istotnych wiadomości dotyczących autora z bonusem w postaci wspaniałej fotografii Jarosława Iwaszkiewicza. Poświęćcie czas i uwagę. Delektuje się tą twórczością. Czytajcie Iwaszkiewicza!

Autor: Jarosław Iwaszkiewicz
Tytuł: "Droga. Proza i wiersze"
Oprawa: twarda
Ilość stron: 1124
Rok wydania: 2020
Iskry