ZAWSZE W KSIĄŻKACH

Obecność krwi wskazuje na to, że ofiara została zjedzona. A nawet, powiedziałbym, zeżarta. Morderca działał szybko i bez litości. Śmierć nastąpiła około dziewiątej wieczorem. Dokładniej między ósmą trzydzieści a dziewiątą trzydzieści. "Wilcza nora", str. 18. Zacytowany fragment mógłby sugerować lekturę dla dorosłych, czyli mrożący krew w żyłach kryminał, po którym trudno będzie zasnąć. Ale "Wilcza nora" to książka dla dzieci i to nieco studzi emocje, choć tylko na chwilę, bo już po pierwszym rozdziale czytelnik doskonale wie, że ma do czynienia z książką, której co wrażliwsi nigdy nie podsunęliby dzieciom do przeczytania.  W Dalekim Lesie nie dzieje się nic szczególnego. Drobne przestępstwa nie spędzają snu z powiek jego mieszkańcom. Detektyw Borsuk Starszy nie ma wiele pracy i najchętniej zapadły w sen zimowy, bo coraz bardziej odczuwa zmęczenie. Co innego Borsukot, temu marzy się jakaś poważna sprawa do wyjaśnienia, najlepiej morderstwo, które

Jeżeli nie czytaliście "Dymów nad Birkenau", to koniecznie sięgnijcie po książkę Seweryny Szmaglewskiej, więźniarki obozu Auschwitz-Birkenau w latach 1942-1945. Na księgarnianych półkach znajduje się mnóstwo literatury, która opowiada o mrocznych czasach II wojny światowej, w tym o nazistowskich obozach koncentracyjnych, ale większość to nieudane próby odtworzenia tragicznych wydarzeń z przeszłości. "Dymy nad Birkenau" to niezwykłe świadectwo barbarzyństwa, bolesny rozdział w historii wielu narodów i bezcenne źródło wiedzy o losach więźniów. Nie zacytuję żadnego fragmentu, nie skomentuję tego, co rozgrywa się na kartach "Dymów nad Birkenau", bo trudno ubrać w słowa emocje, które towarzyszą lekturze. Mogę jedynie zapewnić, że to jedna z najważniejszych książek, które przeczytałam. "Dymy nad Birkenau" są uznawane na wybitne dzieło literatury obozowej, które Międzynarodowy Trybunał Wojskowy w Norymberdze dołączył do materiałów dowodowych. Se