ZAWSZE W KSIĄŻKACH

Literatura medyczna szeroko omawia rozmaite nerwice ludzi pióra. Nienawiść do samego siebie. Narcyzm. Zaburzenia dysocjacyjne... i tak dalej. Ponadto istnieją oczywiście paralele egoizmu oraz nadmiernego poczucia dumy z własnych osiągnięć, jeśli chodzi  o pisarzy i obłąkanych przestępców. "Trasa promocyjna", str. 234.Jakież było moje zdziwienie po otwarciu książki, że to... komiks. Nie ukrywam, że zwróciłam uwagę na okładkę z ilustracją człowieka w otoczeniu książek. Ale skusił mnie również zarys fabuły, bo nie można przejść obojętnie obok lektury, która jest tak sugestywnie reklamowana: "Czarna komedia spotyka się tutaj z mroczną zagadką, Franz Kafka z Agathą Christie". W gruncie rzeczy dobrze się stało, że nie miałam pojęcia o tym, że "Trasa promocyjna" Andiego Watsona to komiks, bo z całą pewnością ominęłabym tę historię szerokim łukiem i i tym samym straciłabym szansę na znakomitą lekturę z wątkiem kryminalnym w tle. Zapewniam, że to nie tylko świetna…

Bo w życiu najważniejsze jest dobre serce, a nie liczba rogów na łeb kwadratowy!Wielką sztuką jest pisać książki dla dzieci, za którymi przepadają dorośli czytelnicy. Marta Kisiel ma niezwykły dar opowiadania, lekkie pióro i niepowtarzalne poczucie humoru. W jej twórczości trudno nie dostrzec motywów znanych z literatury romantycznej, które z upodobaniem wplata w tworzone przez siebie historie. Cyklem "Małe Licho..." udowodniła, że książka dla dzieci nie musi być nudna i przewidywalna. Właśnie rozpoczęły się wakacje, a w domu Bożka planowany jest gruntowny remont, albowiem to i owo wymaga natychmiastowej naprawy. Chłopiec wraz z Lichem jadą do ukochanej cioci Ody. Licho marzy o przygodzie, którą zresztą obiecał mu Bożek, ale dla uroczego anioła stróża już sam fakt, że gdzieś wyjeżdża jest czymś absolutnie wspaniałym. Oda, Kuleczka i sepleniący czort czekają na gości, ale na miejscu okazuje się, że sprawy zawodowe cioci wymagają jej obecności w pracy, dlatego Bożkowi towarzys…

To jest książka, którą śmiało mogę polecić dzieciom kochającym zwierzęta, interesującym się przyrodą i tropiącym wszelkie nowinki na ten temat. Autorka nie serwuje czytelnikowi encyklopedycznej wiedzy, ale szalenie ciekawe informacje na temat ssaków, płazów, gadów, ptaków, ryb czy owadów. Wszystko podane jest w bardzo przystępnej formie i co najważniejsze w towarzystwie licznych ilustracji, które pięknie uzupełniają treść. 
W "321 intrygujących faktach o zwierzętach" nie ma miejsca na tabu, bo Mathilda Masters niczego przed czytelnikiem nie ukrywa, a wręcz przeciwnie, podaje mnóstwo szczegółów dotyczących poszczególnych gatunków. Frapujące są już same tytuły rozdziałów, jak chociażby ten o manierach zwierząt przy stole albo ten dotyczący gwiazd. Tak, wśród zwierząt też są sławy, choć nie pozują na czerwonym dywanie w towarzystwie błysku fleszy. Autorka poświęca uwagę znanym zwierzakom i tym, którymi na co dzień niespecjalnie się interesujemy albo nie mamy pojęcia o ich istnie…

Zastanawiam się, czy kiedykolwiek opowiadałam na blogu o komiksie? Raczej nie, bo ten gatunek niespecjalnie mnie interesuje. Od czasu do czasu syn coś mi tam podrzuca, ale zazwyczaj kończy się na przekartkowaniu książki. I zapewne nadal żaden komiks nie pojawiłaby się na blogu, gdybym nie zobaczyła książki o Mafaldzie na biurku Marty Kisiel. Tak, tej Marty Kisiel, która pisze absolutnie genialne powieści fantastyczne. Potraktowałam ten widok jako rekomendację i uprzejmie donoszę, że Mafalda jest cudowna! Mafalda to bohaterka komiksów wymyślona przez niejakiego Quino, czyli Joaquina Salvadora Lovado. Argentyński rysownik tworzył paski komiksowe z Mafaldą w latach 1964-1973. Dziewczynka jest przedstawicielką klasy średniej, dzieckiem niezwykle bystrym, świetną obserwatorką i komentatorką rzeczywistości. Poza tym jest feministką. Nie zawaha się zadać trudnego pytania, co niejednokrotnie jest powodem irytacji dorosłych, zwłaszcza matki. Dziewczynka nie potrafi wybaczyć rodzicielce porzuce…

"Przyjaciel" Sigrid Nunez to książka, którą śmiało można określić mianem błyskotliwej lektury. Amerykańska pisarka w 2018 r. otrzymała za nią prestiżowe wyróżnienie, a mianowicie National Book Award. Jednym z głównych bohaterów książki jest osierocony dog arlekin, nad którym opiekę po śmierci jego pana przejmuje przyjaciółka zmarłego. Ogromny pies w nowej właścicielce nie wzbudza sympatii. Kobieta obawia się, że trzymanie takiego olbrzyma w mieszkaniu ściągnie na nią kłopoty i będzie powodem niezadowolenia sąsiadów, dlatego najchętniej oddałaby psa jednej z byłych żon zmarłego. Problem w tym, że nikt specjalnie nie interesuje się zwierzęciem, więc ten ostatecznie zostaje. I tutaj właściwie zaczyna się historia, bo obecność nowego domownika staje się pretekstem do wspomnień, powrotem do przeszłości, ale też analizowania teraźniejszości. Sigrid Nunez w sposób absolutnie genialny demaskuje przy okazji nowojorskie środowisko literackie. Bez mrugnięcia okiem opowiada o grzechach …

Nie będzie grama przesady w stwierdzeniu, że puzzle "Sen królewny" są absolutnie zachwycające i zdjęcia w pełni nie oddają ich uroku. A co najważniejsze, jak stwierdziła moja córka, składają się ze sporej ilości elementów (155 puzzli). To zapewnia dłuższą zabawę i przyznaję, że Zosia spędziła trochę czasu nad ułożeniem obrazka, zwłaszcza że kolorowe, pełne kwiatów i drobnych szczegółów elementy wymagają skupienia. Po ułożeniu powstaje duży obrazek o nieregularnych kształtach, co z pewnością nie umknie uwadze dzieci, bo większość puzzli to obrazki w kształcie kwadratu, ewentualnie prostokąta. 


"Sen królewny. Puzzle" Ilustrator: Ewa Beniak-Haremska Ilość elementów: 155 Rok wydania: 2020 "Nasza Księgarnia"