ZAWSZE W KSIĄŻKACH

Przeczytałam w tym roku zaskakująco mało książek. Ale nie o ilość, a jakość przecież chodzi i tutaj wstydu nie ma. Zdecydowana większość z nich to nowości, a z tymi, jak wiadomo, różnie bywa, zwłaszcza gdy jakaś publikacja określana jest mianem bestsellera. Ochy i achy na okładkach należy zatem traktować z przymrużeniem oka. Kilka razy mocno się rozczarowałam. Gdybym policzyła książki, przy lekturze których walczyłam ze snem, to na listę trafiłoby jakieś dwadzieścia tytułów. Rozstałam się z nimi bez żalu. Za to ani przez chwilę nie zastanawiałam się nad tym, która z książek powinna znaleźć się na pierwszym miejscu mojego zestawienia. TOP 10 najlepszych książek przeczytanych w 2019 roku 1. "Psy ras drobnych" Olga Hund - Korporacja Ha!art 2. "Stramer" Mikołaj Łoziński - Wydawnictwo Literackie 3. "Frajda" Marta Dzido - Korporacja Ha!art 4. "Żona" Meg Wolitzer - W.A.B. 5. "Olive Kitteridge" Elizabeth Strou

Tym razem będzie krótko, bo dobre książki nie wymagają obszernych recenzji. Nie wyjaśnię tytułu, bo jego znaczenie dobitnie podkreślane jest w każdym z opowiadań zawartych w tomie Antoniny Kardaś. To proza nad wyraz dojrzała, przemyślana i z bardzo mocnym przekazem. Debiutująca pisarka odznacza się własnym stylem, którego konsekwentnie trzyma się od pierwszego do ostatniego opowiadania. Antonina Kardaś wzięła na warsztat otaczającą nas rzeczywistość i bezlitośnie rozprawia się z tym, czego boimy się najbardziej, a więc samotnością, brakiem miłości, przyjaciół, perspektyw, celu w życiu. "Czernucha" to książka niesamowicie odważna, pozbawiona tabu i przez to niezwykle szczera. Jej bohaterami są ludzie w różnym wieku, kobiety i mężczyźni. Jedni z bagażem doświadczeń, inni dopiero na początku drogi. Niektórzy mocno rozczarowani życiem, rozgoryczeni i z całym arsenałem pretensji, zwłaszcza do najbliższych. Wśród nich są również tacy, dla których szklanka zawsze jest do połowy

Co można napisać o powieści "Stramer" Mikołaja Łozińskiego, która przez "Książki. Magazyn do czytania" została właśnie uznana za najlepszą książkę roku? Ano tyle, że to z pewnością nie będzie jedyne wyróżnienie. To jest po prostu bardzo dobra książka, od początku do końca znakomicie napisana. Rozpoczęłam ten wpis od słowa "gdyby", bo wydaje mi się ono niezwykle kluczowe dla zrozumienia losów bohaterów tejże książki. Mikołaj Łoziński w swojej powieści kreśli portret rodziny żydowskiej, której tak naprawdę mogłoby nie być, gdyby Nathan zdecydował się zostać w Ameryce. Jednak on postanowił wrócić do miłości swojego życia, czyli Rywki. Nici z american dream, bo Tarnów to nie Nowy Jork, ale Nathan jest święcie przekonany, że podjął słuszną decyzję, że w Polsce też może spełnić swoje marzenia i wysłać światu radosną pocztówkę o krainie miodem i mlekiem płynącej. Kolejne nietrafione biznesy, życie na granicy ubóstwa i dzieci, które trzeba wykarmić nie zmi

Dzieciom należą się piękne książki.  Zbigniew Rychlicki Dorastałam w domu, w którym książki były bardzo ważne. Doskonale pamiętam czasy, kiedy o niektóre egzemplarze było trudno, a jednak mojej mamie udawało się je zdobyć. Pamiętam również księgarnię, którą mijałam w drodze do szkoły, bo prawie zawsze musiałam zerknąć, czy pojawiło się coś nowego. Tej księgarni już nie ma, ale w domu mam pokaźnych rozmiarów biblioteczkę z książkami dla dzieci, które kupiła tam moja mama. W różnym stanie są te lektury. Niektóre z nich zaczytane do granic możliwości, inne z moimi zabawnymi notatkami. Wiele z nich to również prezenty, które otrzymywałam od najbliższych i które dziś mają dla mnie szczególną wartość. Kilka wymaga naprawy, chociażby "Baśnie" Hansa Christiana Andersena z absolutnie fenomenalnymi ilustracjami Jana Marcina Szancera albo "Walc Panny Ludwiki" Hanny Januszewskiej zilustrowany przez Wiesława Majchrzaka. Czy ktoś jeszcze pamięta tę książkę? Od dawna zast